Alweer een behoorlijke tijd geleden las ik dit op de cover van een blad van zorgverzekeraar VGZ, ik weet dat ze absoluut niet de enige zijn die daarmee op de proppen komen dus dienen ze slechts als voorbeeld.
Bij mijn ouders thuis
Een tijd geleden kwam ik bij mijn ouders thuis en daar op tafel zag ik de folder liggen die ervoor heeft gezorgd dat ik deze blog schrijf. Hij ligt daar, nog keurig in het plastic, afschrikwekkend te zijn.
De telefoon die er op ligt laat al iets zien van de generatie waar ik het in deze post voor opneem. Mijn ouders zijn al wat ouder en daarom niet zo bezig met het gehele ‘online’ gebeuren. Je leest ‘niet zo bezig’, maar eigenlijk is het eerder dat ze er niet eens de mogelijkheid toe hebben. Er staat een laptop in huis, maar die gaat eigenlijk nooit aan.
En daar op tafel ligt de folder die durft te stellen dat iets op internet eenvoudig kan zijn!
We gaan vooruit
Ja natuurlijk is het geweldig dat we zaken heel gemakkelijk op het internet kunnen regelen, ik kan zelf echt niet meer zonder. Op dit moment schrijf ik deze blog ook op een chromebook die eigenlijk zonder internet een groot stuk van zijn waarde verliest.
Winkelen? Online. Bankzaken? Online. Post? Online. Krant? Online. En ga zo maar door!
Maar de boven geplaatste foto deed mij denken, dat gehele online gedoe is zo vanzelfsprekend nog niet. Er zijn tal van mensen die niet mee zijn gekomen met de hele beweging naar het digitale. Nu is het voor hen ook redelijk onmogelijk geworden om dat alsnog te doen. Uiteraard kun je een tablet aanschaffen en zo het internet op, nou ja… jij en ik misschien wel, maar ‘bijvoorbeeld’ mijn ouders? Nee… dan moet er eerst iemand helpen met het instellen en alles goed zetten op de betreffende tablet. Daarna moet er stap voor stap beschreven worden wat er gedaan moet worden om voor elkaar te krijgen wat ze willen. Verandert een knop van naam in een update dan zijn ze weer precies terug bij af.
We gaan dus inderdaad vooruit, innovatie, wat gaat het snel allemaal, maar tegelijkertijd verliezen we best wel een fors deel van de mensen in onze sprint.
De digibeet
Nu schrijf ik alsof het alleen om ouderen gaat, maar dat is niet eens waar. Er zijn enorm veel mensen en ook een hoop mensen die jonger zijn, maar ook totaal niet mee kunnen, of willen.
Jammer dat we niet samen optrekken want we kunnen erg veel van elkaar leren en samen zijn we nog steeds het sterkste.
Deze maatschappij draait op informatie, informatie is macht lijkt het wel. Google harkt alles binnen wat ze maar kunnen, alle zoekresultaten, mailtjes, foto’s, documenten, boeken, muziek, noem het maar op! En google is niet alleen daarin, Facebook is absoluut ook all-in in deze race en zo nog vele anderen.
Kijk alleen naar YouTube, de kanalen daar krijgen echte euro’s voor het feit dat er veel mensen naar hun filmpjes kijken en waarom? Omdat de reclame die hen daar voorgeschoteld wordt geld opleveren, die reclame is ‘persoonsgericht’ en dus een stuk effectiever dan dat grote bilboard langs de weg.
Maar ik raak weg van mijn onderwerp, ‘eenvoudig online?’.
Waar ik naartoe wil is dat de mensen, die het absoluut niet eens zijn met het eenvoudig gedeelte, ook zeker wel veel toe te voegen hebben aan onze maatschappij. Ze googlen niet, maar weten wel veel. Ze facebooken niet, maar hebben rijke contacten.
Het mag niet zo zijn dat we hen vergeten en daarmee een schat aan informatie verloren laten gaan.
Hoe dan?
Het is voor ons onliners bijna niet in te denken hoe het zou zijn om geen gebruik te maken van al dat digitale goed, dus ‘hoe dan?’ is een veel omvattende vraag.
Google weet het niet, zoek maar “hoe dan?” en je zult versteld staan van wat je al dan niet vind, allemaal leuk, maar weinig nuttig.
Ik ga terug naar het voorbeeld van de foto, de zorgverzekeraar.
Wat ik graag zou zien is een kleine toevoeging: “Of via de vertrouwde manier, bij ons op kantoor!”.
Nu hoor ik VGZ al protesteren “Daar willen we nou juist vanaf! Minder kantoren is minder kosten! Minder personeel, minder huur, minder elektriciteit, minder noem het maar op!”.
Dus eigenlijk is het ‘eenvoudig online’ verhaal niets meer dan kostenbesparing? Is het nou wel of niet klantgericht?
Oproep tot eenheid
Ik begrijp als geen ander dat het nodig is om vooruit te gaan. We moeten verder komen. Het is belangrijk om niet stil te staan, althans is dat zo? Persoonlijk zou ik niet meer zonder de cloud kunnen, mijn foto’s, documenten, noem het maar op, alles is beschikbaar overal vanuit de cloud. Zo denk ik ook niet dat we moeten stoppen met onze digitalisering het brengt veel goeds al mag het soms zeker wat meer doordacht worden. Waar ik wel een oproep toe wil doen is eenheid. Laat je niet opslokken door al dat snelle, haastige, digitale gedoe, maar neem ook eens tijd voor mensen. Als het eindelijk avond is en al het harde werk voltooid, kies dan eens voor contact te zoeken met jouw of een opa en oma in plaats van Netflix. Persoonlijk contact zal onze maatschappij goed doen! Onthaasten en aanscherpen van onze normen en waarden.
We zijn het menselijke kwijt aan het raken en dat zal een klap zijn waar we niet overheen komen. Laten we leren van hen die ons voor zijn gegaan, geloof me ze hebben zeker wat toe te voegen.
