We zijn aangekomen bij een nieuwe post over mijn ervaringen met journaling. Ik geef toe dat het niet zo snel gaat, maar ik doe mijn best om het wel serieus te nemen. Zo ook deze post. Mijn eerste schrijfopdracht zit er op en de ervaringen daarmee wil ik graag met jullie delen.
Wil je bij het begin beginnen? Hier de voorgaande twee posts:
Journaling – Een eerlijk begin
Journaling #2 – De start
De eerste opdracht
Na alle inleidende tekst was ik eindelijk toe aan de eerste schrijfopdracht. Het voelde goed, ik mocht met mijn pen aan de slag. Tegelijkertijd is dat voor mij ook direct een moeilijk punt, schrijven in een boek vind ik lastig. Wanneer ik in een boek schrijf (voor de eerste keer) heb ik het gevoel dat ik het oneervol behandel, klinkt misschien een beetje vreemd, maar dat ben ik ook af en toe.
Deze eerste opdracht ging over het stellen van doelen. De uitleg hierover was duidelijk, inspirerend en nodigde uit om te gaan schrijven. Op de linker kant staat de opdracht en staan woorden die je gevoel zouden kunnen beschrijven en aan de rechterkant witregels. Het is de bedoeling om eerst te gaan schrijven, de vragen te beantwoorden (gewoon schrijven waar je aan moet denken aangaande deze vragen) en daarna je gevoel daarbij aan te kruisen.
Deze keer een foto van de pagina na mijn bewerkingen met pen. De trend van de door mij aangevinkte vakjes laat mijn enthousiasme zien. De opdracht zoals hij staat beschreven was voor mij ook heerlijk sturend en tegelijkertijd open genoeg voor eigen invulling en creativiteit.
“Wat zijn je doelen?” was de centrale vraag. Met als extra sturing: “Waarom ben je aan deze reis begonnen?”, “Wat zou je hiermee willen bereiken?” en “Is er een groter doel waar je je op richt?”.
Voor het stellen van deze doelen werd de tip gegeven om ze ‘moeilijk, maar haalbaar’ te stellen. Belangrijk om ook weer de basic instructions er naast te houden. En het schrijven te zien als denken op papier!
Ervaringen met journaling
Mijn eerste schrijfopdracht heb ik 3 mei 2021 gedaan en later die dag heb ik nog eens gereflecteerd op mijn eigen gevoelens en kwam tot een bizarre ontdekking. Ik voelde me echt ‘on top of things’, ik wist wat ik wilde en dat zorgde voor een heerlijk gevoel. Nou ben ik vaak positief, mijn hoop is immers zeker, maar dit was toch opmerkelijk. Ik voelde me erg hoopvol, meer dan normaal. Tof om te ervaren.
Later kwam ik er bij mijzelf achter dat ik mezelf kan vermoeien met teveel doelen. Er is zoveel dat ik wil doen, bereiken en uitdelen. Mijn werk in de zending in Brazilië waarbij we mensen willen helpen is al van start gegaan, al ben ik nog in Nederland. Mijn opleiding Toegepaste Psychologie die ik uiteraard zo goed mogelijk wil voortzetten en straks in Brazilië zal gaan afronden. Mijn ambities om een nieuw boek te schrijven (ik heb al een aantal toffe hoofdstukken). Mijn verlangen om mensen te helpen met alles, waar ook mijn studiekeuze vandaan komt. De verhalenwedstrijden waar ik met veel plezier aan mee doe, die telkens weer behoorlijke inspanning vragen. Dan ook nog mijn sociale leven. Kortom heel veel vlakken, met elk een eigen set aan doelen.
Opeens realiseerde ik me dat ik helemaal niet te weinig tijd heb op een dag, ik heb een probleem met plannen! Ik wil heel veel dingen, ik geloof nog steeds dat het niet te veel dingen zijn, maar ik moet me niet inbeelden dat ik alles wat ik wil in één dag kan proppen. Ik kan in een dag niet een verhaal schrijven voor een wedstrijd, een nieuw boek, een verslag voor mijn studie, een blogpost over journaling en een cursus over verslavingszorg volgen en daarna nog verwachten tijd over te hebben om een film te kijken met de familie.
Kortom, mijn gevoel van ‘on top of things’ zijn had denk ik te maken met het helder hebben van de doelen voor dat moment. Helaas is plannen niet mijn favoriete bezigheid. Het gaat niet om dat ik het niet kan, maar ik wil niet mijn gevoel van autonomie uit handen geven. Een uitzonderlijk domme reden natuurlijk, maar ik heb dan het gevoel dat ik in de toekomst moet gaan luisteren naar de Johan uit het verleden, terwijl de Johan van de toekomst mogelijk betere inzichten heeft.
Het is natuurlijk een smoes. Toekomstige Johan is heel goed in staat om de keuzes van verleden Johan op waarde te schatten en af te wijken van het plan als dat nodig is.
Excuus voor mijn gedachtekronkels!
Enthousiasme zorgt voor teruggetrokken houding
Zoals jullie misschien inmiddels wel hebben opgemerkt, ik ben enthousiast! Wat bij mij ook gelijk weer voor een hele vreemde reactie heeft gezorgd. Geloof het of niet, maar doordat ik enthousiast ben over journaling ben ik direct ‘zuinig’. Ik wil er niet te snel doorheen zijn.
Wederom super stom natuurlijk! Aan het einde van deze ‘introductie’ over journaling is het namelijk aan mij om het zelfstandig voort te zetten, maar dat kan tot in de eeuwigheid, dus hoezo “er te snel doorheen zijn?”
Dit is echter iets dat ik met veel meer dingen heb. Lees ik een goed boek, dan rem ik af en leg ik het weg. Kijk ik een gave serie, dan rem ik af en stop ik er mee. Heb ik een lekkere maaltijd voor me, dan eet ik langzaam en bewaar ik het lekkerste voor het laatst. Dit alles om het zo lang mogelijk te rekken.
Aan de ene kant is dit een toffe en mooie eigenschap, iets waar ik best wel trots op ben, maar aan de andere kant ben ik misschien wel iets doorgeslagen. Tijd om ook hierin een balans te gaan vinden. Wachten op de tweede marshmallow is prima, maar dan moet je er wel iets mee gaan doen (verwijzing naar de marshmallow test).
Potentie
Kortom ik heb één oefening gehad en ik ben van mening dat journaling potentie heeft. Mogelijk is dit een voorbarig getrokken mening, maar dan heb ik nog tijd om hem in de toekomst bij te stellen.
Bedankt voor het lezen!
