Een overtuiging waar ik steeds meer achter sta. In de mens zit de wil om het goede te doen, dit betekend niet dat ik geloof dat ieder mens in elke situatie het goed zal doen. In deze post ga ik proberen uit te leggen wat ik bedoel en afsluiten met waarom ik deze overtuiging belangrijk acht.
Goed?
Eerst is het belangrijk om vast te stellen wat ik bedoel met goed, in deze context. Ik heb het namelijk niet over het doen wat goed is voor de maatschappij, voor de ander of zelfs voor zichzelf.
Ik heb het over dat er een drang is om te verbeteren. ‘Vergoeilijken’ om er maar een nieuw woord voor te verzinnen.
Dit is uiteraard afhankelijk van de referentiekaders van te persoon zelf, wat is in zijn ogen beter. Dit heeft te maken met de aanwezige overtuigingen. Ben je overtuigd dat roken slecht voor je is? Dan zul je (misschien met wat zoeken) een wil vinden om te stoppen.
De wil
Ik zeg bewust dat er een wil is om het goede te doen. Dit betekend uiteraard niet dat het ook per definitie tot stand zal komen. Ook kan het zomaar betekenen dat het een ver wegstaande droom is
“ik zou ooit wel willen dat ik een strak buikje heb.”
De onbekende
Hierbij heb ik vaak voor ogen dat de wil een startpunt is, een strohalm, een glimmende stukje hoop op de plaats waar het stik donker kan zijn.
De weg naar het eindresultaat
Op de weg van a naar beter (vergoeilijking) liggen vaak een groot aantal rotsblokken. Redenen om er niet eens aan te beginnen. Soms zelfs voldoende sterke argumenten om niet eens meer te beseffen dat er ooit een wil was. Ik ga hier geen voorbeelden noemen, dat mag je rustig zelf invullen.
Ga eens rustig zitten met een stukje papier voor je en een pen in de hand. Vraag jezelf dan af wat je zou willen verbeteren. Hierna schrijf je argumenten op waarom dat niet gaat lukken, waarom je het nog niet eens heb geprobeerd.
Waarom ik het als een belangrijk onderwerp beschouw.
In mij zit een groot verlangen om andere mensen te helpen. Iemand veranderen kan niet en dat moeten we (denk ik) ook niet willen. Verandering van de persoon is namelijk aan de persoon zelf. Wat ik wel als mijn taak zie is iemand helpen om een verandering werkelijkheid te laten worden.
Het is in mijn beleving essentieel dat de ander ‘wil’, pas dan kun je langszij komen en meelopen. Alsnog is het proces van vergoeilijken volledig aan de ander.
