Die verschrikkelijke zweefvlieg

Alles kleurt rood. Mijn hand kletst hard op mijn been vanwege die verschrikkelijke kriebel.

Als je maar heel even de tijd neemt om de insecten goed te bestuderen is het onmogelijk om de zweefvlieg aan te zien voor een wesp. Natuurlijk is dat wel zijn bedoeling, zijn verdediging, door dezelfde kleding (of in ieder geval kleuren) aan te doen. Verder zijn de verschillen te groot om over het hoofd te zien en dat terwijl we het over insecten hebben, van nature klein (die mening verandert overigens langzaam nu ik in Brazilië woon). De zweefvlieg zweeft, hangt stil, zoekt een plekje op je lijf om te landen (of eigenlijk weet ik niet precies wat ze zoeken). Vervolgens gaan ze door met je te irriteren, je zweet, of wat het ook is dat er te vinden is, eten ze op. Dat denk ik tenminste, want die tong… die vreselijke zwarte stengel uit dat kopje van dat beest, die vervuild mijn huid! Ja, ja… ik weet het, ze zijn nuttig en ruimen eigenlijk juist afvalstoffen op.
Een ander verschil is hun formaat, de zweefvlieg heeft praktisch geen achterlijf, ja de vorm is er soort van wel, maar het is leeg, het lijkt niet veel meer dan een schil.

Genoeg biologie! Dat verschrikkelijke beest irriteert me mateloos! Ik probeer me hier te concentreren, druk bezig met het schrijven van mijn volgende boek (dit keer ben ik aan het schrijven, een andere keer is de irritatie terwijl ik probeer te studeren). Telkens weer die jeuk. De jeuk van zijn pootjes die op mijn been landen, die tong die hij dan direct aan het werk zet.
PATS!
Er blijft een rood plekje achter op zowel mijn been als mijn hand, het diertje valt naar de grond. Ik wist helemaal niet dat ze rood bloed hadden… bah! Wat vies! Er zit insectendrab op mijn hand en op mijn been, bedenk ik me en ik sta snel op om water te zoeken.
Nog geen minuut later kom ik terug en zie ik daar zeker tien andere zweefvliegen rondhangen. Ze lijken geduldig te wachten tot ik weer plaats neem. De door mij op vreselijke wijze vermoorde broer van de anderen ligt inmiddels niet meer op de grond, hij wordt weggedragen door een groepje goed samenwerkende mieren. Natuurlijk doet mij dat denken aan “Coffin Dance“, al weet ik dat de mieren echt wel andere bedoelingen hebben dan de zweefvlieg waardig naar het graf te dragen.
Wat kun je toch veel leren van alle afleidingen om je heen!