Mijn kaken doen pijn, ze zijn moe en waar komt het nou helemaal door?
Ik ervaar dat ik klem met mijn kaken en weet dat al van mezelf, dus een beetje geïrriteerd haal ik mijn kiezen weer los van elkaar. Hoe moet ik mijn kaken dan houden? Ze voelen moe en pijnlijk, waarom eigenlijk? Waarom klem ik met mijn kaken? Is er inderdaad een oneffenheid in mijn gebit? Nee, dat niet, nou ja… recht is het niet, maar dat is het nooit geweest. Zou het dan stress zijn? Dat zou kunnen, ik ben daar best gevoelig voor dat weet ik van mezelf. Stress is overigens iets dat ik nodig heb om goed te kunnen functioneren.
Direct ben ik afgeleid, opeens denk ik na over stress en merk ik dat mijn kaken weer op elkaar geklemd zijn. Het besef is genoeg om ze weer in een ontspannen houding terug te brengen. Stress, ja dat is een interessant onderwerp. Stress is niet goed of fout, het is neutraal, hoe je omgaat met de stress, dat kan goed of fout zijn. Zo weet ik van meerdere onderzoeken, maar het meest aansprekende was een YouTube filmpje daarover, een Ted Talk door Kelly McGonigal. Zeker het kijken waard.
Dus klemmen met mijn kaken is dan misschien een ongezonde manier van omgaan met stress? Waar heb ik dan stress van, vraag ik mezelf af en direct springen er tal van zaken in mijn hoofd: studie toegepaste psychologie, taalstudie, hond, gezinsleven, huishouding en tot mijn verbazing zitten daar eigenlijk bijna geen taken bij die behoren tot mijn roeping hier in Brazilië. Het zijn voornamelijk dingen die ik mezelf opleg, dingen die ik moet van mezelf.
Weet je wat zou kunnen helpen? Hoor ik mezelf denken. Maak een planning!
Daar heb je dat woord weer, plannen… dat heb ik al zo vaak geprobeerd, maar telkens loop ik vast. En waar loop ik op vast? Niet luisteren naar mezelf, het ontbreken van discipline. Of misschien plan ik wel te streng en is dat regime met geen mogelijkheid te volgen. Hoe dan ook, in het dagelijks leven komen er vaak dingen tussendoor die de planning volledig door de war gooien. Van mijn planning blijft over het algemeen na de kortste keren geen spaan heel.
Dan is er ook nog het idee dat het maken van een planning dusdanig tijd kost dat ik die vaak liever aan andere dingen besteedt. Oh en een planning maken past in het rijtje stressvolle taken.
Wat is mijn hoofd toch een bijzondere plaats, zonder ophouden gaat het van A naar Z terwijl het onderweg nog zo een 183 andere letters bezoekt (zoveel zijn er echt wel). Tegelijkertijd weet ik absoluut wel de rust te vinden.
Misschien toch maar eens een moment zoeken om aan een simpele basisplanning te werken. Waar hebben we anders zo een leuke agenda voor?
