Deze post is alweer van even geleden, maar ik weet dat veel onderdelen nog gelijk zijn. Andere zaken ben ik al aardig in gegroeid. Het blijft goed om dit te delen en ook voor mijzelf om opnieuw deze post door te nemen en te herschrijven.
Onzeker? Ja dat ben ik best wel!
Bang voor afwijzing? Check.
Faalangst? Bepaal zelf.
Over mezelf
Dit is een blogpost waarin ik praat over wie ik denk dat ik ben. Over mijn gevoelens en gedachten. Eigenlijk is het heel persoonlijk en misschien wel iets wat ik liever voor mezelf zou houden. Toch denk ik dat het goed is om dit te schrijven. Het is goed om dit te delen en te erkennen.
Het is denk ik heel belangrijk om dit te weten bij het lezen van mijn blogposts. Weten uit wat voor achtergrond iets komt is altijd goed.
Durf je te openen bij hen die dichtbij je staan. Blijven ze? Dan accepteren ze jou en wie je echt bent. Vertrekken ze? Goedzo, die horen niet in je omgeving.
Er niet voor durven gaan
Het niet volledig durven inzetten is een punt waar ik me tegenwoordig het meeste aan stoor.
Ik weet van mezelf dat ik best wel een hoop kan en weet dat ik ook echt wel goed ben in bepaalde dingen. Toch durf ik er vaak niet voor te gaan. Het is uitzonderlijk frustrerend.
Even een kort voorbeeld: Regelmatig komen er uitdagingen op mijn pad, bijvoorbeeld mensen die mijn hulp nodig hebben. Ik wil wel, denk wel dat ik het kan, maar ik ben diep van binnen bang om het niet goed genoeg te kunnen (of helemaal niet). Vaak is het ook een kwestie van geloven dat ik geen tijd heb om er nog zaken bij te nemen.
Dit is uitzonderlijk vervelend en eigenlijk ook gewoon fout. Als je nooit iets onderneem zul je ook nooit weten of je het wel of niet kunt. En mensen die absoluut mijn hulp hadden kunnen gebruiken blijven opgeholpen of worden geholpen door iemand die er eigenlijk geen tijd voor heeft.
Mijn opgroeien
Eigenlijk zo lang als mijn geheugen me terug kan brengen kom ik geen moment tegen waarvan ik kan zeggen dat ik echt mijn ‘best’ heb gedaan. Altijd heb ik reserves, altijd houd ik in. Voor mijn gevoel is dat omdat ik dan achteraf zou kunnen zeggen “Ja, maar ik kan echt wel beter dan dat!”, dus een soort indekken.
Dit was in mijn studie ook, ik heb eigenlijk nooit mijn best gedaan en daar schaam ik me echt wel voor. Als ik het over zou kunnen doen? Ik zou wel huiswerk maken, ik zou wel studeren voor toetsen, ik zou wel proberen de beste van de klas te zijn. ‘Minimum effort’ zou ik een schop onder de kont geven.
Dat is ook wat ik merk bij Toegepaste Psychologie, althans in de eerste periode had ik dat zeker. De laatste perioden ben ik wel weer wat terug gezakt in mijn oude vertrouwde reserves houdende persoonlijkheid. Kortom ik weet dat ik veel beter kan, ik heb het gezien en ik ga me daar ook zeker weer voor inzetten.
Maar nu?
We leven nu en mijn schoolperiode (mbo administrateur & hbo bedrijfseconomie) kan ik niet opnieuw doen. De vraag is dan “Als je jezelf realiseert dat je het nu anders zou doen, waarom dan niet gewoon nu veranderen?” en dat is waar ik graag mee aan de slag zou willen. Ik vraag me af “hoe dan?”. Er zit dus van alles achter mijn gedrag ben ik achter gekomen. Er moet iets gebeuren wil ik werkelijk vrij zijn in deze kwestie.
Vanwaar komt mijn waarde?
Dit is denk ik een belangrijke kernvraag. Als iemand mij zou vragen waar mijn waarde op gebaseerd is, zou ik zeker antwoorden “Op wat God van mij vindt!” en “Ik ben wie Hij zegt dat ik ben!”. Toch ervaar ik vaak genoeg dat ik me wel degelijk iets aan trek van de mensen om mij heen. Dat ik eigenlijk heel graag wil dat ze me accepteren. Dat ik eigenlijk ook wel graag aardig gevonden wil worden.
Wat moet je daar nou toch allemaal mee? Ik weet namelijk ook dat wij mensen connectie nodig hebben. We zijn sociale wezens die verbinding zoeken en nodig hebben om juist te functioneren.
En dan verder
Het leven stopt niet terwijl ik de tijd wil nemen om eens even diep te gaan bekijken hoe ik zelf in elkaar zit. Onmogelijk om de tijd vrij te nemen en in ‘retraite’ te gaan om daar aan mijzelf te werken.
Toch is het belangrijk om te weten wie je bent en te leven uit wie God zegt dat je bent! Het is dus belangrijk om te bouwen, te groeien, te leren, te leven en Leven uit te delen.
Hoe dan verder is waar mijn gebruikelijke oproep terug komt!
Het is tijd om te praten met God, Hem te vragen “Hoe dan?”.
Na het vragen is het tijd om open te staan voor het antwoord. Te luisteren naar Zijn stem en te doen wat Hij vraagt.
Mij gebeurd het nog erg vaak dat ik een bepaald antwoord krijg, maar dit dan direct in twijfel trek. Vaak genoeg ben ik koppig. Ook gebeurd het mij dat ik het antwoord dat ik krijg helemaal niet zie.
Het is toch wel zo bijzonder dat God geduldig is en Zijn antwoord gewoon nog een keer geeft als je het Hem vraag. In veel gevallen krijg je dan niet eens het antwoord op dezelfde manier, maar op een manier die nog beter bij je past.
Verder gaan is dus met God optrekken. Verder gaan is dus wandelen door de Geest. Verder gaan is het vlees afleggen (leg je eigen koppigheid opzij) en Hem te vertrouwen.
Accepteer je mij?
Je mag best rondlopen met de vraag die ik nu ook stel “Accepteer je mij?”. Het is niet verkeerd om je te laten raken door wat anderen zeggen, denken of voelen voor jou.
Wat de vervolgstap echter zou moeten zijn is dit met God bespreken. Voor mensen die niet in God geloven heb ik ook wel eens gehoord dat je een uitspraak van iemand anders ‘op jezelf kan leggen en voelen of dit bij je past’. Ik heb er eigenlijk geen moeite mee als je een andere manier weet, zolang je maar niet gebukt ga onder de veroordeling van andere mensen.
Omgaan met feedback
Heel de dag door krijgen we feedback vanuit onze omgeving. Mensen vertellen je gevraagd of ongevraagd wat ze van je vinden. Vaak is een mening al af te lezen van het gezicht van de ander. Mijn tip is om gekregen feedback te wegen. Past het bij jou? Is het iets waar je wat mee kunt, of überhaupt iets mee wil? Mocht je twijfelen over hoe de andere zijn/haar feedback bedoeld, vraag er dan gewoon open en eerlijk naar. Denk je dat iemand met minachting naar je kijkt terwijl je een geweldig intelligente grap maak? Vraag dan om bevestiging. Je kan er alleen maar wijzer van worden.
Wees nooit bang om feedback te vragen! Wat je met de gekregen feedback doet is altijd aan jou. Vind je dat de andere te kritisch is en het niet correct ziet dan bedank je hem/haar en leg je de feedback naast je neer.
Niemand dwingt jou om de mening van een ander te accepteren.
Bedankt voor het lezen. Hopelijk zijn mijn blogs het waard om te lezen, mocht dat niet zo zijn dan zou ik het fijn vinden om te weten! Wat mij betreft is feedback altijd positief.
