De gekte!

Ik was niet van plan om te schrijven over COVID-19, maar ik kan er gewoon niet omheen. Alles wat er op dit moment gebeurd heeft op een manier betrekking met het betreffende virus. Ik wil er dan toch maar even een paar woorden aan vuil maken.

De minister president spreekt

Wat een bizarre gebeurtenis was dat. Voor het eerst in mijn leven dat er een toespraak was van de minister president. De vorige toespraak was op 1 december 1973 en ging over de oliecrisis, deze werd gehouden door Joop den Uyl. Nu was het woord aan Mark Rutte en Nederland bekijkt de toespraak massaal.
Het was een ernstige boodschap en ik weet zeker dat de schrijvers van de toespraak zo goed als mogelijk het balans hebben gezocht tussen ernstig en luchtig. Het moest ernstig genoeg zijn om mensen mee te krijgen in de maatregelen, maar niet zo ernstig dat het door zou slaan naar angst. Dit was voor zover ik het kon zien de belangrijkste boodschap. Een ander onderdeel was dat het over moest komen bij het gehele publiek, niet te moeilijk, voor iedereen te begrijpen, maar ook niet te gemakkelijk want dan verliest het aan kracht.
Een moeilijke opdracht en wat mij betreft is het gelukt.
Wat mij wel opgevallen is en waarschijnlijk veel andere mensen niet is dat de meter te ver is doorgeslagen naar angst, onbewust, maar zeker. Dit niet door de woorden die gesproken werden, die zijn keurig afgemeten, maar de houding van onze minister president straalde angst uit. Overigens niet omdat hij bang is voor het virus, dat zag ik niet aan hem, maar deze toespraak, de eerste sinds 1973, heeft er zonder twijfel voor gezorgd dat er onbedoelde spanning is overgekomen.

Mocht ik het mis hebben dan hoor ik het graag, maar ik zag dat de zenuwen behoorlijk aanwezig waren. Niet onbegrijpelijk, maar wel met een onbedoelde boodschap.

Twee kampen

Er zijn inmiddels twee kampen actief en beiden zijn wat mij betreft onjuist. Er is een groep mensen die vol paniek de schappen van de supermarkten leeg haalt. Deze groep mensen handelt uit angst en willen niets dan zichzelf redden. Aan de andere kant van deze lijn staan de mensen die het hele virus wegwuiven met de gedachte dat het hun wel voorbij zal gaan. Ik hoop dat de meeste mensen zich in de groep hier tussenin bevinden. Want beide groepen zijn voornamelijk op zichzelf gericht.

Ikke, ikke, ikke en de rest ken …

Dit is waar ik me maar al te graag tegen uit wil spreken! Ik besef me dat wanneer angst de overhand krijgt, mensen opeens extra met de eigen ik bezig zijn. Om die reden wil ik ook echt oproepen dat we stoppen met die angst! Angst is een slechte raadgever en zorgt ervoor dat je stomme dingen doet, ten kosten van andere mensen en ook ten kosten van jezelf.
Omzien naar elkaar is wat we juist zouden moeten doen. Dit gaat twee kanten op, stop met die angst, maar wees ook niet nonchalant. Er zijn wel degelijk mensen die zichzelf graag willen beschermen en het daarom niet op prijs stellen dat je als een besmettingsrisico door het leven stuift.

Mijn mening over COVID-19

Daar ga ik zo kort mogelijk over zijn, het is namelijk mijn mening en daar ben je het mee eens of niet, het doet er niet toe. Ik ben van mening dat dit virus zoals elke andere ziektemacht een verslagen vijand is. Ik ben er niet bang voor, maar ik wil wel graag andere mensen tegemoetkomen die hier een andere mening over hebben.
Ik was mijn handen grondig, niet omdat ik bang ben ziek te worden, maar omdat ik andere mensen tegemoet wil komen. Ik hoest en nies in mijn elleboog omdat het hygiënischer is (deed ik voorheen al). Ik blijf op gepaste afstand omdat het de ander een veiliger gevoel geeft.
Maken al deze maatregelen een verschil? Absoluut! Of het in het voorkomen van verspreiding zit laat ik volledig in het midden, maar het maakt verschil omdat ik rekening houdt met mijn medemens.

Knuffelaars en contactmijders

Zelf ben ik niet zo een knuffelaar. Een omhelzing op z’n tijd die niet ongemakkelijk voelt is prettig, maar in mijn beleving ook zeldzaam. Ik ben van nature eerder van het vermijden van contact. Het hele handjes geven tijdens verjaardagen (wat er nu gelukkig vanaf is) heb ik altijd al vreselijk gevonden!
Ik ben dus blij inmiddels een excuus te hebben om vanaf nu gewoon een extravagante buiging te maken! Dat ik daarvoor een virus uitbraak nodig blijk te hebben vind ik wel wat confronterend… blijkbaar vond ik dat het ‘gebruikelijke’ navolgen belangrijker was dan mijn persoonlijke voorkeur.

De boodschap = omzien

Zie om naar elkaar! Rekening houden met de ander betekend niet uit angst de schappen leegroven, maar het betekend ook dat je niet nonchalant iedere halve bekende om de hals vliegt.