Vandaag een stukje over afwijzing en de ‘behoefte’ hieraan? Een vreemd onderwerp, maar doe er je voordeel mee!
De angst voor afwijzing snijdt diep. Het is vreemd, irrationeel en een beperkende angst. Wat de oorsprong is vind ik voor deze post minder interesant, maar kan ongetwijfeld met een Bijbelstudie beantwoord worden. Herkenning en ondervangen van de angst zijn voor nu het doel.
Een voorbeeld
Niet op bezoek willen gaan bij bepaalde personen omdat; je verkeerde kleding aan heb, vergeten bent deodorant te gebruiken, je haar niet gedaan hebt, slecht heb geslapen, de verjaardag een keer bent vergeten, etc. etc. De reden kan werkelijk van alles zijn, maar in jouw (en mijn) hoofd gaat de uitwerking zijn dat we kritiek verwachten, wat dan uiteraard ervaren wordt als afwijzing.
Gaan we niet? Dan beperken we onszelf en volgt er vaak zelfafwijzing. Bijvoorbeeld “wat een watje, zo erg zou het echt niet zijn.”
Gaan we wel? Dan gaat het verhaal verder:
Eenmaal aangekomen is de kans groot dat we uitzonderlijk bewust zijn van onszelf. We gedragen ons vreemd en lokken daarmee de reactie uit die we al hadden verwacht, dan hadden we in ieder geval gelijk. Of we gooien het direct zelf open; “ik zie er vandaag niet uit!”, “let maar niet op …”.
De angel
Het lijkt er op dat je het nooit goed kan doen en dat is precies de angel! Het is een soort drang naar die veilige pijn. Het is of afwijzing, of zelfafwijzing. Het eerder genoemde voorbeeld is slechts één manier waarop het je leven kan beperken, er zijn er zoveel meer, uiteraard teveel om op te noemen. Mocht je hier zelf last van hebben, dan kun je ze wel bedenken.
Zelfs wanneer het in het vorige voorbeeld er geen afwijzing volgt, dan nog is het verhaal niet klaar, dan bestaat er nog de kans dat je bij jezelf de mening vormt dat de ander niets heeft gezegd om jou te sparen. Zie je het probleem? Het kan werkelijk niet goed gaan.
Zelfafwijzing
Wat de ander zegt of denkt heb je niet in de hand, maar wat er bij jou in je hoofd omgaat? Dat wel! Daar zit dan ook wat mij betreft de oplossing. Ga eens na bij jezelf wat je nou precies van jezelf vindt. Dit is goed mogelijk door eens te gaan schrijven! Schrijf je gedachten op en volg die gedachtegang. Daarna ga je die gedachten uitdagen, kloppen ze of niet? Vaak zul je merken dat ze totaal niet kloppen, zelfs niet een beetje geloofwaardig zijn en toch geloof je ze als ze door je hoofd gaan!? Opschrijven en ze daarna uitdagen is een goede manier om die leugens te ontkrachten, zet er waarheid tegenover en blijf dat doen. Op den duur zul je merken dat je waarheid denkt, in plaats van die leugens.
U moet uzelf niet aanpassen aan deze wereld, maar veranderen door uw gezindheid te vernieuwen, om zo te ontdekken wat God van u wil en wat goed, volmaakt en hem wegevallig is.
Romeinen 12:2 NBV (zie ook Efeze 4:21-23 & 5:17)
Deze tekst spreekt over het vernieuwen van ons denken, al is hier gekozen voor gezindheid. Hoe dan ook, de oplossing zit hem in de manier hoe we over onszelf hebben leren denken, je zelfbeeld. Tijd om dat aan te pakken!
