Het is alweer even geleden dat ik een bericht heb geplaatst en de reden daarvoor is heel simpel, geen inspiratie en weinig tijd/zin. Deze post probeer ik ook te voorzien van een aantrekkelijke inhoud, maar ik merk bij mezelf dat het meer een klaagzang lijkt te worden.
Tijd
We horen het mensen vaak zeggen: ‘ik heb geen tijd,’ maar klopt dat wel? Ik heb precies evenveel tijd op een dag als ieder ander. Het verschil zit hem in hoe je die tijd invulling geeft. De vervolg reactie is dan altijd dat het gaat om prioriteit (het liefst geschreven als prioriTijd).
Afgelopen periode heb ik geen blogpost geschreven, terwijl het mijn streven is om elke donderdag iets van me te laten horen. Mijn tijd is opgegaan aan andere dingen: schrijfwedstrijden, boeken schrijven, boeken lezen, studeren, werk en ontspanning.
Inspiratie
Een blogpost zonder inhoud is het laatste dat ik wil schrijven. Een post uitbrengen omdat het nou eenmaal weer donderdag is wil ik niet. Vaak schrijf ik mijn blogpost juist eerder en plan ik de publicatie in. Kwaliteit gaat wat mij betreft boven kwantiteit en zelfs continuïteit.
Met deze post hoop ik duidelijk te maken dat ik alleen blogposts wil uitbrengen die inhoud hebben. Of de inhoud aansluit bij jou, dat ligt weer buiten mij.
Inspiratie is een bijzonder iets en het is in mijn beleving overal te vinden. Zo kan ik genieten van een wandeling in de natuur en opeens een geweldige boom zien. Een boom met knokkelige takken, geen blad, terwijl al zijn buren vol groen staan. Die boom kan zomaar inspiratie zijn voor een verhaal, een geweldig verhaal! Het verhaal kan dan ook alle kanten op, volledig fantasie, of heldere levenslessen.
Fantasie variant
Daar stond ik dan, te kijken naar die magnifieke boom. Hij staat daar tussen de andere bomen, maar is zo anders. Hoogst waarschijnlijk door zijn avontuur van afgelopen nacht.
Hij was gaan wandelen, gewoon even de wortels strekken. Tijdens zijn wandeling kreeg hij complimenten van andere bomen over zijn rijke bladerdak. Al zijn takken zaten vol met groen. Op gegeven moment werden het aantal bomen om hem heen minder, ze maakte plaats voor steen, beton en staal. Misschien was hij de verkeerde kant op gegaan? Hij besloot om te draaien, maar opeens zag hij een man. Deze man had een masker op en in zijn handen een kettingzaag. De schrik sloeg de boom in de barst. Zo snel hij kon sprong hij overeind en rende de andere kant op. Bij elke beweging verloor hij groene bladeren. Zo snel als zijn wortels hem konden dragen bewoog hij zich terug naar zijn eigen standplaats. Telkens wanneer hij omkeek zag hij die man met de kettingzaag achter hem, hij liep over een groene loper, een loper gemaakt van zijn bladeren.
Klaagzang
Wat zou ik graag meer tijd besteden aan schrijfwerk. Gewoon schrijven, geen rekening houden met wat er verder allemaal nog moet gebeuren. Niet de noodzaak ervaren dat er ontspanning nodig is. Schrijven, schrijven en heerlijk mijn creativiteit laten stromen.
Schrijven tot mijn handen pijn doen van het vasthouden van de pen. Typen tot mijn vingers kramp beginnen te vertonen. Net zo lang uit mijn creativiteit putten tot mijn lichaam me smeekt te stoppen.
Uiteraard is er veel tegen mijn klaagzang in te brengen. Relativerende opmerkingen te plaatsen. Dit keer doe ik dat niet en sluit ik af met de gedachte dat mijn klaaglied er ook mag zijn.
