Ik Verdrink – Non-Fictie

Vandaag wil ik jullie graag een stukje vertellen over mijn volgende boek. Dit zal bij wijze van uitzondering (denk ik) een non-fictie zijn. Het is een voornamelijk autobiografisch boek dat gaat over een zware tijd in mijn leven.

Duidelijk doel

Met dit boek heb ik een duidelijk doel, anders dan met mijn fictie. Fictie is min of meer bedoeld ter vermaakt, maar “Ik verdrink” (waarschijnlijk de titel) is anders. Mijn doelen bij dit (nog uit te geven) boek zijn:

1. Ik hoop met dit boek mensen te kunnen helpen in een zeer donkere periode.
2. Ook hoop ik dat dit boek helpt om inzicht te verkrijgen in hoe depressie ervaren kan worden en wat het is.
3. Daarnaast is een doel om het taboe te helpen doorbreken dat ligt op depressie en andere psychologische ziektebeelden.

Eigen leven

Omdat het boek geschreven is vanuit mijn eigen ervaring is het een zwaar proces geweest om het te schrijven. Nu in de laatste fase kan ik er echter met trots op terugkijken. Voor mij was het schrijven van bepaalde gedeelten echt een vorm van herleven. Opnieuw dezelfde diepgang door en het gewicht weer op mijn schouders voelen.
Het eindproduct is echter iets waar ik super trots op ben en waarvan ik geloof dat het geweldig aansluit bij de eerder genoemde doelen.

Ik wil (nog) niet teveel over het boek vertellen, maar ik weet zeker dat het absoluut de moeite waar is om te lezen. Ook al is het alleen maar om een inkijkje te krijgen in mijn hoofd en dat gedurende een zware en (vaak) onbegrepen periode.

Sneak Preview

Omdat ik het niet voor elkaar krijg om helemaal niets uit het boek te delen wil ik graag een klein stukje in deze post zetten. Let op, dit is zomaar uit het boek gegrepen en dus zonder echt duidelijk begin en einde. Ook kan het uiteraard nog veranderen in de definitieve versie.

Ik heb een afspraak gemaakt om bij ze (mensen die ik besloot in vertrouwen te nemen) langs te komen en daarbij heb ik het onderwerp behoorlijk vaag gehouden. Er moest iets besproken worden, het ging niet zo goed met mij. Dat was voldoende om een avond in te plannen en met lood in mijn schoenen ben ik naar het huis van deze mensen toe gegaan. Op de fiets leken mijn benen steeds verder te vertragen, maar ik had een afspraak en werd verwacht. Ik wilde zeker niet zo een persoon zijn die te laat komt. Mijn gedachten gingen los en alle kanten op, ik heb geen idee waar ik allemaal aan dacht, maar met het verkeer was ik absoluut niet bezig. Het is goed dat de route eigenlijk uitsluitend bestond uit fietspaden en ik weinig in contact kwam met het andere verkeer, ik ging namelijk op de automatische piloot.
Na de ontvangst nam ik plaats op de bank en kreeg iets te drinken. Vol met zenuwen zat ik daar, hoe moest ik dit gaan vertellen? Moest ik het wel vertellen? Kon ik niet gewoon een beetje aan de oppervlakte blijven? Het gesprek ging van start met wat luchtige onderwerpen, het weer en meer van die nietszeggende zaken. Ik vond het prima en heb nog nooit zo lang over onbenulligheden gesproken, ik was aan het tijdrekken. Nooit heb ik veel gegeven om deze onderwerpen, ik was altijd al meer van inhoudelijk en gewoon direct de diepte in, behalve nu.
Op een gegeven moment werd er ingebroken; ‘je wilde graag iets met ons bespreken, zullen we het daarover hebben?’ de stem klonk vriendelijk, maar ik hoorde mijn eigen veroordeling. Ik moest gaan praten over hetgeen waarvoor ik kwam. Niet langer kon ik het uitstellen, het zweet brak mij nog meer uit en ik keek weg. Het was alsof de grond opeens al mijn aandacht verdiende, niets dan de vloer was belangrijk.

Johan van Breugel – uit “Ik verdrink”

Release datum

Uiteraard vind ik het belangrijk om jullie een indicatie te geven van wanneer ik verwacht om het boek uit te geven. Het is mijn bedoeling om het boek midden juni uit te brengen. Er moet echter nog best wel wat aan gebeuren, dus of dat lukt is nog maar de vraag.
Ik ga er in ieder geval absoluut naartoe werken!