Met mijn studie Toegepaste Psychologie ben ik aangekomen bij de keuze voor een specialisatie. Ik heb hier een periode twijfel over gehad, maar uiteindelijk bij het nemen van een beslissing was er van de twijfel niets over. Mijn keuze is geworden: Coaching.
Arbeid & Organisatie
In het begin van mijn studie ging mijn voorkeur uit naar de specialisatie van Arbeid en organisatie psychologie. Dit omdat ik in mijn loopbaan bezig ben geweest met organisaties. Mijn interesse op het gebied van ondernemingen heeft er in het verleden voor gezorgd dat ik bedrijfseconomie heb gestudeerd.
Mijn idee in die tijd was een soort ‘bedrijven doctor’ te worden. Inmiddels ben ik al wat jaren verder en denk ik beter te weten wat ik wil. Bedrijven, organisaties, het is niets zonder de mens. Het gaat mij tegenwoordig om de ondernemer, niet meer om de onderneming. De onderneming is zeker nog wel belangrijk, maar dat is alleen omdat de ondernemer het belangrijk vindt.
Nog steeds weet ik veel van ondernemingen en de sturing daarvan. Ik weet ook zeker dat dit van onschatbare waarde is ook voor mijn toekomst. A&O psychologie is zeker nog iets dat ik als heel waardevol zie, maar ik weet dat de raakvlakken met coaching enorm zijn. Neem bijvoorbeeld de loopbaancoach!
Coach
Coaching is echter voor mijn idee zoveel breder. Mijn focus is echter meer op het helpen van de mens. Dat arbeid een enorm belangrijk onderdeel is van de mens ga ik niet ontkennen. Ik vind zelfs dat het hebben/vinden van een passende baan en onze huidige samenleving wordt onderschat. We weten vanuit onderzoek dat bevlogen werk goed is voor medewerker en bedrijf, voor de productiviteit en vermindering ziekteverzuim. Toch is daar ook die nuchterheid van ‘Het werk moet gedaan worden!’ en ‘Je krijgt er toch voor betaald.’ vanuit het bedrijfsleven.
Het belang van de individu krijgt in onze tijd steeds meer aandacht. Er is echter zeker nog het idee dat je moet doen wat op je pad komt, anders is er straks geen brood op de plank. Begrijp me niet verkeerd, ik zal niemand adviseren om stil te gaan zitten. Ook vertel ik je niet om alleen maar te gaan doen wat jij leuk vindt.
De verkeerde persoon op de juiste plek (voor een ander)
Hier komt een onderdeel van mijn overtuiging naar boven. Ik ben er namelijk van overtuigd dat mensen hun ‘natuurlijke’ talenten hebben. Dingen die hen meer liggen dan andere dingen. Er is geen enkele twijfel bij mij over het feit dat mensen dingen kunnen leren, dat is absoluut waar. Waar ik me echter steeds meer in interesseer is dat geen wat bij iemand past. Dingen die voor iemand als heel natuurlijk komen. Dingen waar je niet eens bij ervaart dat het een taak is, het gaat bijna vanzelf. In het boek ‘Multipliers‘ van Liz Wiseman zie je hier ook e.e.a. van terugkomen. Het voorbeeld van iemand die het heel natuurlijk vindt om de leiding te nemen in een vergadering en direct een whiteboard marker erbij pakt om alles op het bord te zetten. Niet iedereen heeft dat! Er zijn mensen die het liefst niets zeggen in een vergadering (of dat nou goed is laat ik even in het midden).
Stel nou dat jij in een functie zit die niet goed bij je past. Een functie waarvan je weet dat het je niet echt energie geeft. Sterker nog, je begint er tegenop te kijken. Je bent er wel goed in, er zijn zeker geen klachten van anderen. Daar zit je dan, met een vast contract in een functie die eigenlijk geen hele goede match is. Vertrekken doe je niet, dan riskeer je immers je vaste contract en de zekerheid die daar aan vast zit.
Maar wat nou als jij op de plek zit van iemand anders. Die andere persoon zou die functie misschien niet beter vervullen dan dat jij dat doet, maar hij/zij krijgt er wel energie van.
Loopbaan
Op dit moment ben ik druk bezig met Loopbaancoaching en dat is wat mij betreft een geweldig onderwerp. Loopbaan wordt gedefinieerd als ‘de weg die iemand aflegt in de wereld van opleiding en arbeid’ (Spijkerman & Admiraal, 2000). Nog voor ik met de opleiding begonnen was had dit al mijn interesse. Ik verbaasde me er over dat er mensen vast zitten in functies die ze niet (voldoende) interesseert. Ze zitten letterlijk in een ‘vast’ contract. Uiteraard snap ik het sentiment, de gedachte erachter, maar onze baan is iets dat zoveel van onze tijd ‘kost’ dat we het wel serieus moeten nemen.
Eigenlijk mag het niet zo zijn dat we stil gaan zitten in onze loopbaan. Veertig jaar bij dezelfde werkgever is wat mij betreft zeker lovenswaardig! Veertig jaar op dezelfde stoel echter vaak niet. Er zijn zeker mensen die op de juiste stoel zitten en daar moeten blijven zitten, maar ook die mensen kunnen kijken naar hun loopbaan en aan de weg timmeren.
Ik vind het fascinerend om te zien hoe talenten en functies bij elkaar kunnen komen. Bijzonder om te zien hoe een medewerker op de juiste plaats een bedrijf kan doen bloeien (of een afdeling).
Levenscoaching
Ook de levenscoach hoort bij de loopbaancoaches. Tegenwoordig steeds meer. Er is een trend gaande waarbij mensen steeds meer ook zoeken naar zingeving in hun werk (Dols, 2008). Dit is aan de ene kant een geweldige ontwikkeling en aan de andere kant is het er één waar we mee moeten oppassen. Het is geweldig omdat werk een essentieel onderdeel is van het dagelijkse leven. Door te zoeken naar zingeving ook in je werk, is mijn verwachting dat er meer ‘nuttig’ gewerkt zal worden. Wat voor de één nuttig is hoeft uiteraard voor de ander niet nuttig te zijn, dat terzijde. Doe je werk dat je nuttig vindt? Dan ben je bereid extra stappen te zetten en kun je het ook langer volhouden. Werk en flow gaan dan gemakkelijk samen (Maeran & Cangiano, 2013). Flow is dan één van de voordelen van werk. Ik noem flow omdat daar best wel een ruime hoeveelheid aan onderzoek naar gedaan is.
Het is een mogelijke valkuil omdat het betekend dat de integratie van werk en privé de mens wel eens teveel kan gaan belasten. Er is ook rust nodig!
Dus niet stilzitten
Als je onder een vast contract zit (of gebukt ga), laat je daar dan niet door binden. Het is helemaal niet erg om verder te kijken. Tegenwoordig zijn er ook veel bedrijven met een loopbaancoach in dienst, maak dan eens een praatje.
Besef je sowieso dat solliciteren iets is dat je eigenlijk zou moeten blijven doen. Ook al zit je op je plek! Ga solliciteren. Solliciteren zorgt ervoor dat je weer aansluiting gaat vinden bij de arbeidsmarkt. Je gaat je waarde weer ontdekken. Je schaaft je gesprekstechnieken bij, leert hoe je jezelf het beste kunt presenteren. Je leert mensen kennen en zult ontdekken dat ook de sollicitatieprocedure verandert en overal anders is.
Sollicitaties zijn dan ook niet zozeer iets spannends, maar meer iets dat je moet zien als leerzaam!
Heb je een eigen bedrijf of ben je ZZP-er? Dan heb je vaak zat te maken met sollicitatie procedures. Je moet namelijk telkens weer jezelf (of je diensten) verkopen.
Literatuur
Dols, R. (2008). Professionele loopbaancoaching. Praktijkboek voor het begeleiden van loopbaanvragen. Culemborg: Van Duren.
Maeran, R., & Cangiano, F. (2013). Flow experience and job characteristics: Analyzing the role of flow in job satisfaction. TPM-Testing, Psychometrics, Methodology in Applied Psychology, 20(1), 13-26.
Spijkerman, R. & Admiraal, D. (2000). Loopbaancompetentie. Management van mogelijkheden. Alphen a/d Rijn.
This Post Has 2 Comments
Johan,
is dit te combineren met je bezigheden in Brazilië?
Hoi Lize,
Zeker! Coaching is een specialisatie bij mijn opleiding toegepaste psychologie. De opleiding die ik mede voor Brazilië doe! Altijd al de bedoeling geweest om de studie mee te nemen en dat af te ronden.
Coaching is denk ik ook echt de specialisatie die het beste bij ons werk in Brazilië past.
Groetjes,
Johan