Opdracht tien alweer. Deze opdracht ging over het schrijven van je eigen rap. Gelukkig was dat niet echt de opdracht, maar het ging wel over rappen.
Wil je bij het begin beginnen? Hier de voorgaande posts:
Journaling – Een eerlijk begin
Journaling #2 – De start
Journaling #3 – Eerste stapjes
Journaling #4 – Entry Two
Journaling #5 – Entry Three
Journaling #6 – Entry Four
Journaling #7 – Entry Five
Journaling #8 – Entry Six
Journaling #9 – Entry Seven
Journaling #10 – Entry Eight
Journaling #11 – Entry Nine
Rap muziek
Deze opdracht begon met het stellen van een vergelijking tussen rapmuziek en journaling. Ollie stelt dat rappers eigenlijk gewoon een soort dagboek aan het schrijven zijn. Hij schrijft dat er onderzoek is gedaan aan de universiteit van Cambridge waaruit blijkt dat rapmuziek kan helpen in een groot aantal issues. Variërend van Schizofrenie tot depressie.
Interessant, maar voor mij niet voldoende om er eens echt diep in te duiken.
Waarom zou rap muziek werken?
Dat het niet voldoende interessant is om diep in te duiken betekend niet dat ik er geen mening of gedachte over heb. Wat het betekend is dat ik niet de bronnen ga nalopen die in het boek van Ollie aangehaald worden (er wordt overigens gerefereerd aan, maar nooit verwezen naar). Dat is wat mij betreft wel een gemis, ik mis de literatuurlijst. Graag zou ik de bronnen zelf nalopen.
Zeker in onze tijd is het belangrijk scherp te blijven op alle informatie die ons toegeworpen wordt. Klopt het wel?
Een reden waarom ik denk dat rap muziek inderdaad een ‘helende’ werking kan hebben heeft te maken met wat we in de psychologie opwaartse en neerwaartse sociale vergelijking noemen. Dit is een strategie die we er best wel op natuurlijke methode op nahouden. We vergelijken onszelf met anderen. Wanneer iemand op een podium staat te brabbelen (ik bedoel natuurlijk rappen) over zijn eigen leven, dan ga je daar automatisch jezelf mee spiegelen. Is zijn leven slechter dan het jouwe? Dan krijg je het gevoel dat het met jou allemaal nog wel mee valt. Is het beter? Dan kun je jezelf daar juist aan optrekken.
Super korte samenvatting, maar ik kan me indenken dat dit een mogelijk onderzoek is geweest van die Cambridge gasten.
Ga jij het wel tot in den treuren uitzoeken? Kom je tot andere conclusies? Laat het me weten!
Niet mijn muziek
Daar zijn we dan. Ik erken bij deze dat het niet mijn soort muziek is! Dat is overigens ook precies waar ik de opdracht voor misbruikt heb. Waarom is het niet mijn muziek? Wat heb ik er nou tegen?
Ik denk dat Sigmund Freud trots op me zou zijn, het komt door mijn vader. In mijn herinnering noemde mijn vader het altijd een beetje praten op muziek. Dat niet alleen, het was grof praten op muziek en daar nog eens enorm voor betaald worden.
Deze opdracht heeft er bij mij dus voor gezorgd dat ik op onderzoek ben gegaan wat nou mijn eigen mening was over deze ‘muziek’. Mijn onderzoek ging heel snel naar of ik niet teveel waarde hecht aan de mening van anderen, in dit geval mijn vader. Wat heb ik uit mijn jeugd meegenomen? Wat geloof ik, vind ik, weet ik allemaal wel niet wat eigenlijk niet uit mezelf komt?
Kortom alsnog een interessante opdracht!
Voor jullie allemaal, dit was de officiele opdracht:
